VOORTAAN ANDERSOM

 

Het lekkerste tot het laatst bewaren? Dat doe ik al vanaf dat ik een kind was. En ik was niet de enige. Het was een algemeen gebruik bij kinderen om eerst het minder lekkere op te eten en dat is in latere jaren vaak gebleven. Ik betrap me er nog dikwijls op dat ik dat automatisch doe.

 

Een voorbeeld is het opsmullen van een tompouce. Overigens heeft het eten van een tompouce een heel eigen probleem. Het lukt me nooit om met een vorkje door twee lagen van die lekkernij heen te prikken, zonder dat de vulling er tussenuit glipt. Ik eet daarom laag voor laag. Ik begin dan met de onderste en bewaar de lekkerste bovenlaag tot het laatst.

 

Maar is het eigenlijk wel zo’n goed idee om eerst het minder lekkere op te peuzelen en daarna het lekkerste? Ik word er altijd een beetje sacherijnig van, om me eerst door de rijstebrijberg heen te moeten ploeteren, en daarna pas in het luilekkerland aan te komen. Het tot het laatst bewaarde moet dan wel heel lekker zijn om dat sacherijn weg te kunnen werken.

 

Ik heb bedacht om het voortaan andersom te doen. Dan heb ik na het opsmullen van het lekkerste een heel voldaan gevoel, op het moment dat ik het minder lekkere moet verorberen. Dat smaakt dan ook veel beter.

 

Hetzelfde idee voortaan in mijn vakanties. Ik heb altijd de mooiste belevenissen tot het laatst bewaard. Soms had ik daarbij de pech dat het weer omsloeg en die laatste prachtige tocht niet kon doorgaan. Nooit meer zo doen dus. Door eerst te genieten van de mooiste belevenis ontstaat meteen een goede vakantiestemming. Alles wat daarna komt gaat vanuit die stemming en is veel mooier en fijner.

 

Mijn nieuwe boek klik hier

Voor meer verhalen klik hier