DE WEG KWIJT

Wat mij jaren geleden is overkomen hoeft tegenwoordig niet meer te gebeuren. Ouderen hebben dan soms wel hulp van jongeren nodig, maar er is altijd wel iemand bereid om te helpen. Zo zag ik een tijd terug een jongdame druk bezig met een oudere dame, die kennelijk de weg kwijt was. Dat herinnerde me aan een voorval lang geleden.

Ik had mijn auto geparkeerd aan de rand van het centrum van een prachtige stad in Noord Italië. Ik had daarna uren kris kras door het centrum gelopen en genoten van de oude gebouwen. Alsof ik in de middeleeuwen liep. Op een terras had ik me heerlijk laten verwennen, totdat ik op mijn horloge zag dat het tijd was om weer op te stappen. Ik moest nog enkele uren terugrijden naar mijn vakantieappartement in het Oostenrijkse Tirol. Ik rekende af en gaf een fooi. Achteraf bleek die veel te groot te zijn omdat ik het toenmalige Italiaanse geld niet goed kende.

In het algemeen kan ik mij goed oriënteren in een onbekende stad, maar die keer ging het mis. Doordat ik zigzag door het centrum had gelopen was ik mijn richtingsgevoel kwijt. Mijn kennis van de Italiaanse taal was onvoldoende om de weg te kunnen vragen. Het heeft twee uur geduurd voordat ik mijn auto had teruggevonden. Gelukkig is me dat later nooit meer overkomen.

Maar laatst zag ik een oud dametje dat kennelijk ook de weg kwijt was. Een jongedame hielp haar. Dankzij moderne technieken was het doel waar de dame heen wilde snel gevonden. Een app op de telefoon gaf de uitkomst. Je zag het dametje bijna denken: ‘Ik moet toch ook maar eens zo’n ding aanschaffen.’

Voor meer verhalen klik hier

Mijn nieuwe boek klik hier