ERBIJ HOREN

‘Meedoen is belangrijker dan winnen’, zei de oprichter van de Olympische spelen Pierre de Coubertin. Die uitspraak wordt althans aan hem toegeschreven. Anderen betwijfelen echter of die van hem is. Het zou namelijk een latere samenvatting kunnen zijn van woorden die hij heeft overgenomen van de bisschop van Pennsylvania: ‘Het belangrijke in het leven is niet de triomf, maar de strijd, het essentiële is niet om te hebben gewonnen, maar om goed te hebben gestreden.’

Maar winnen is toch echt ook wel belangrijk. Immers, heel vaak zie je de winnaars in tranen van blijdschap, als zij op het podium staan en het Wilhelmus klinkt. Menige toeschouwer houdt het dan ook niet droog.

Velen genieten van het spel dat aan een overwinning vooraf gaat, terwijl ze niet veel meer doen dan kijken. Maar dat is eigenlijk ook een vorm van meedoen. Zonder die supporters zouden de spelers niet altijd tot de beste resultaten komen. Schreeuwen naar de spelers, totdat de stem schor is, blijkt dikwijls een vruchtbare aanmoediging te zijn. Als de winnaars eenmaal op het podium staan, gaan de toeschouwers helemaal uit hun dak. Bijvoorbeeld als “onze Max” weer eens de snelste is. Wel altijd even wachten met schreeuwen totdat de laatste tonen van het Wilhelmus geklonken hebben.  

Maar er zijn mensen die nooit winnen. Gewoon omdat ze minder capaciteiten hebben dan anderen. Daar is niets mis mee, want je hebt niet zelf kunnen kiezen voor bepaalde Talenten.  Maar in dat geval is meedoen zeker belangrijker dan winnen. Meedoen heeft nog een ander voordeel. Als je meedoet hoor je erbij en dat wil toch eigenlijk iedereen wel.

Voor meer verhalen klik hier

Mijn nieuwe boek klik hier