LIEFDESNEST

Vorige zomer had ik mijn tuin opgefleurd met talrijke potten met daarin plantjes die weelderig hebben staan te bloeien. Dat was een groot succes. Daarom vond ik het jammer om na de bloei in de herfst alle potten weer leeg te maken. En ik dacht dat het er ’s winters wel leuk uit zou zien, als de sneeuw op de overblijfselen van de plantjes zou liggen. Maar helaas, het was een winter met heel weinig sneeuw, die zodra ik opstond al voor een groot deel verdwenen was.

Een beetje boos dat de natuur niet deed wat ik wilde troostte ik me ermee, dat ik ook geen last zou hebben van autorijden op besneeuwde wegen. Ik had namelijk geen winterbanden.

Ik was ook een beetje te lui om de potten in het vroege voorjaar weer klaar te maken voor nieuwe plantjes en een bloemrijke zomer. Maar tot mijn grote vreugde zag ik dat ik daar een heel ander doel mee diende. Doordat er allerlei bruikbare materialen, zoals dorre takjes, plukjes uitgebloeide bloemen en restanten van blaadjes, in de potten waren achtergebleven, zag een merelpaar kans, te kust en te keur, bouwmateriaal te bemachtigen voor hun liefdesnest. Ze hoefde maar een paar meter te vliegen, van de overvloed aan bouwmateriaal, naar de plek waar ze hun nest wilden bouwen. Dat was in de klimop tegen mijn schutting. Een ideale begroeiing om een onzichtbaar liefdesnest in te bouwen.

Ik heb de bouwactiviteiten stiekem gevolgd, verscholen achter het beeldscherm van mijn computer, waarmee ik voor het grote tuinraam zat. Ondertussen kon ik dit verhaaltje typen. Ik zag het merelpaar herhaaldelijk op en neer vliegen en besloot hen niet te verstoren door op te staan en me voor het raam te vertonen. Maar na heel veel vluchten was er plotseling geen beweging meer in mijn tuin. Het merelechtpaar was kennelijk in hun gloednieuwe liefdesnest aan het uitrusten. Of hadden ze andere bezigheden?

Voor meer verhalen klik hier