DEUR OP SLOT?

 

Ik liep een ochtendwandeling door het heuvelland van Zuid Limburg. Het pad was vanwege het natte voorjaar hier en daar overwoekerd door brandnetels. Ik moest opletten met mijn korte broek. Even mopperde ik: ‘Wel toeristenbelasting laten betalen, maar niet het pad schoon houden.’ Maar ja, ik liep in de pure natuur en dan hoort dat er een beetje bij.

 

Vanuit het dal klom het pad vijfennegentig meter. Halverwege heb ik tien minuten op de enige bank in de hele buurt gezeten en genoten van het prachtige uitzicht. Verder waren er voldoende boomstronken als zitplaats. Puur natuur zoals gezegd. Na die tien minuten gaf ik mijn plaats op de bank graag af aan twee dames met een hond. Gedwee beestje. Het diertje blafte zelfs niet.

 

Boven op de heuvel wilde ik een pad nemen, om via een korte weg terug naar mijn appartement te gaan. Maar die boer? Hij had het pad ingepikt. Omgeploegd en ingezaaid. Ik moest daarom een half uur extra lopen. Wel weer met heel fraaie uitzichten en ach, die koeien moeten toch kunnen grazen.

 

Het laatste eind van de wandeling liep ik van genot te neuriën, want fluiten kan ik niet, totdat plotseling een schrikgolf door mijn hele lijf ging. Ik was de sleutel van mijn vakantieappartement vergeten. En ik wist dat de verhuurster niet thuis was. Dat had ze gezegd toen ik er gezellig een half uur mee stond te kletsen. Wat nu? De hele middag op haar zitten wachten in de tuin? Mijn redding zou zijn als de deur niet vanzelf in het slot viel. Spannend!

 

Van ongeduld versnelde ik mijn pas, maar elke stap werd mijn schrik toch groter. Eenmaal thuis hield ik mijn hand ver vooruit richting deurklink, pakte hem beet, duwde hem naar beneden, en warempel de deur ging open.

 

Voor meer verhalen klik hier

Mijn nieuwe boek klik hier