WIND EN BLADMUZIEK

 

Innsbruck heeft een prachtig centrum. Wereldberoemd is het zogenaamde gouden dak. Dat dak, van de loggia boven de ingang, blinkt je tegemoet als de zon er fel op schijnt. Maar ik was daar al honderd meter voorbij toen mijn aandacht werd getrokken door een strijkersensemble. Een aantal jonge violisten en cellisten gaven een straatconcert. Het waren waarschijnlijk leerlingen van het conservatorium. De omstanders stonden duidelijk te genieten en waren muisstil.

 

Maar helaas was de plek waar het gezelschap stond te musiceren niet geheel windvrij. Ik zag af en toe de haren van een blonde violiste met de wind meewaaien, wat ze in een concertzaal niet gewend was. Maar erger was dat plotseling haar bladmuziek van de muziekstandaard wegwaaide. Alle andere musici hadden het papier, met daarop de noten die ze moesten spelen, met wasknijpers vastgezet, maar zij was dat vergeten.

 

Het papier waaide plotseling, eerst met een grote boog omhoog, en daalde daarna weer fladderend naar beneden. Een van de omstanders holde er achteraan, maar kon het niet meteen te pakken krijgen. Uiteindelijk voerde de wind het blad mee in de richting van een levend standbeeld, dat voor het gouden dak stond, met een centenbak voor zich, die al aardig gevuld was. Toen het papier heel dicht genaderd was viel de mimefiguur uit zijn rol en in plaats van doodstil te doen, alsof hij van steen was, bewoog hij plotseling en greep naar de vioolpartij. Grote hilariteit onder het publiek. De achternahollende toeschouwer pakte het papier over van het standbeeld en spoedde zich terug naar het ensemble. Daar zette hij het vel terug op de muziekstandaard en bleef het voor de zekerheid vasthouden.

 

Ondertussen was de violiste door blijven spelen, omdat ze haar partij eigenlijk wel van buiten kon. Tegelijk met het applaus na de laatste klanken bedankte ze de reddende toeschouwer. Daarna pakte ze het notenblad op en keerde het om. Toen besefte iedereen dat de man het ondersteboven op de lessenaar had gezet en werd het applaus overstemd door luid gelach.

 

Voor meer verhalen klik hier