WATERVAL

 

‘U bent helemaal nat’, zei een dame op een manier alsof ik dat nog niet wist. Ik mompelde terug: ‘Ja, ik heb niet goed opgelet.’ Gelukkig was het die dag niet gewoon mooi weer, maar hadden we al voor de derde dag met een hittegolf te maken. En dat in een berggebied op meer dan duizend meter hoogte. Maar mijn kleren zouden wel snel drogen, of ik zou er minder last van hebben. Zoals wielrenners wel eens water over hun hoofd gooien was ik op een heel andere manier verfrist.

 

Hoe dat kwam? Nou, op mijn fietstocht, tijdens een zomervakantie, van Ehrwald naar Garmisch Partenkirchen, zag ik plotseling een grote waterval. Het onderste gedeelte lag een beetje verscholen achter dichte bosjes en het bovenste gedeelte was me aanvankelijk niet opgevallen. Ik moest namelijk voortdurend naar de grond kijken, want de fietsroute bestond uit een sintelpad, met heel veel keien zo groot als kippeneieren. Toen ik de waterval toch ontdekte ging ik vol op de remmen, zette mijn fiets aan de kant en klom er op af. Ik weet dat bergwater heel helder is en dat je daar zo van kunt drinken. Daarom nam ik mijn drinkbeker mee om die te vullen.

 

Ik moest het klotsende water dan wel dicht naderen, maar een beetje gespetter over me heen krijgen vond ik wel fris. Ik liep behoedzaam over de rotsen aan de voet van de waterval naar een plekje waar ik er op vertrouwde dat er niet ineens een grote plas over me heen zou gaan. Maar dat had ik mis. Terwijl ik mijn drinkbeker vulde vond de waterval het nodig om plotseling een deel van zijn route te wijzigen. En ja hoor. Zegen van boven en heel veel. Een regendouche van Praxis was er niets bij.

 

Voor meer verhalen klik hier