TULPEN IN CALCUTTA

 

Twee jaar geleden kocht ik in oktober, tegelijk met mijn buurvrouw, twintig tulpenbollen. We vonden het leuk om onze voortuintjes op dezelfde manier op te fleuren. We hadden gepland om ze op een bepaalde dag in de grond te stoppen. Door dat tegelijk te doen konden we elkaar tips geven hoe we tewerk zouden gaan. Maar op die dag viel er urenlang motregen. Ik vond dat geen probleem en stopte de bollen toch in de grond. De buurvrouw deed dat twee dagen later met zonneschijn. Nou ja, ik was er niet van gesmolten en dacht misschien ook wel twee dagen eerder te kunnen genieten.

 

Nu is het zo dat je van een bosje bloemen meteen kunt genieten, maar bij tulpenbollen moet je geduld hebben. Ze komen immers pas maanden na het planten opzetten. Wij hebben geduldig de hele winter afgewacht en waren benieuwd wanneer het eerste groen door de grond zou pieken en hoe lang het zou duren voordat onze tulpen zouden bloeien. Maar ons geduld werd wel op de proef gesteld. De winter was lang. Uiteindelijk was het de buurvrouw die de eerste groene sprietjes had ontdekt. Maar bij mij was nog niets te zien.

 

Ik werd al een beetje jaloers toen het groen in het voortuintje van de buurvrouw al minstens tien centimeter boeven de grond uitkwam. En erger nog. De eerste tulpen bloeiden al toen bij mij nog niets te zien was. En het waren toch echt dezelfde bollen.

 

Op den duur haalde de buurvrouw de verpakking tevoorschijn, die ik meteen had weggegooid. Ze liet me de beschrijving en plantvoorschriften zien en toen ging bij mij een licht op. Op de foto van de verpakking was duidelijk te zien hoe de bollen geplant moesten worden. Tot mijn grote schrik ontdekte ik dat ik de bollen ondersteboven in de grond had gestopt. Ik zou dan over een paar jaar naar Calcutta moeten, naar de andere kant van de wereldbol, om van mijn tulpen te kunnen genieten.

 

Voor meer verhalen klik hier