SNEL NAAR ALBERT HEIJN

Ik pak alle spullen bij elkaar. Het cakemeel staat in het bovenkastje. Ik grijp er met mijn rechterhand naar omdat het met mijn linkerhand niet meer zo goed gaat. Ik vertel daar misschien nog wel eens over. Ik weeg 200 gram af, wat voldoende moet zijn, voor 12 ronde eenpersoons cakejes. Twee eieren liggen voor het grijpen in een doosje waar ik altijd voorzichtig mee moet zijn. Er is er ooit een op de grond geklatst omdat ik ook iets in mijn rechterhand vasthield. Ik weeg 100 gram boter af en doe dat in een kommetje.

De boter smelt ik eerst in de magnetron, ongeveer 20 seconden. Daarna kieper ik alles in een beslagkom. Ik heb de flauwekul om alles een voor een te doen afgeleerd. Gewoon alles bij elkaar en de mixer erop. Door de verwarmde boter hoef ik maar weinig water toe te voegen, om een luchtig beslag te krijgen. Ik vul de 12 bakjes en zet ze in de oven die ik voorverwarmd heb op de juiste temperatuur. Dat is een ervaringskwestie want wat op de beschrijving staat klopt bij mij nooit.

Als de vormpjes midden in de oven staan gebruik ik niet de ovenwekker, maar een los kookwekkertje, omdat ik dat mee wil nemen naar mijn studeerkamer. Terwijl ik bezig ben met het instellen van het wekkertje gaat de telefoon. En dat blijkt later fataal. Na het telefoontje ga ik naar mijn studeerkamer en werk heel geconcentreerd aan een nieuw boek, waar ik mee bezig ben. Op het moment dat ik me verbaas dat het kookwekkertje nog niet is afgegaan, zie ik tot mijn schrik, dat ik was vergeten op start te drukken.

Ik haast me naar mijn oven en ja hoor. 12 zwarte roetmoppen. Snel naar AH voordat mijn bezoek voor de deur staat.

Voor meer verhalen klik hier