PONTJE MINDER

 

Ik had een mooie fietsroute uitgezocht. Voor een deel aan de overkant van de Maas. De eerste kilometers, richting Maas, had ik zonnestralen op mijn rug. Daardoor was de frisse wind best te hebben. Later werd het per uur warmer en kon ik zelfs mijn jack uitdoen.

 

Hoe dichter ik bij de Maas kwam hoe mooier de natuur werd. Tegen de dijkwand stond de koolzaad fleurig in bloei. Eenmaal met de pont overgestoken fietste ik regelmatig langs bomen die eveneens prachtig bloeiden.

 

Ik reed enkele uitbaters voorbij want ik had koek en zopie meegenomen. Ik zocht een bank in de zon en vond die op een mooi plekje. Uitzicht op een botenhaven en een grote waterpartij maakte de tocht nog leuker.

 

Maar dat bleef helaas niet zo. Ik had er al heel veel kilometers opzitten toen ik alleen nog maar met een andere pont hoefde over te steken en daarna nog acht kilometer naar huis te fietsen.

 

Maar toen ik die pont naderde zag ik hem op een beetje vreemde manier aan de kade liggen. Wat was er loos? Toen ik goed keek zag ik dat er iets met de kabel aan de hand was. Een pont heeft geen stuurinrichting om de route te corrigeren. Hij kan alleen recht op en neer waarbij een kabel het afdrijven moet voorkomen.

 

Dichterbij was een plakkaat tegen een boom gespijkerd en las ik dat de pont gestremd was. Maar ik was inmiddels 25 km van de eerste pont verwijderd. Van daaruit was het dan weer dertien kilometer terug naar huis. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te weten dat ik vreselijk veel kilometers meer moest fietsen dan mijn bedoeling was. Gelukkig ontdekte ik dat een tussenpont, die al maanden buiten dienst was, weer in werking was gesteld. Zo bleef de schade een beetje beperkt.     

 

De andere dag las ik in de krant dat de kabel met een slijptol was doorgesneden. Welke vandaal heeft dat nou weer op zijn geweten?

 

Voor meer verhalen klik hier