NIETS WEGGOOIEN

Een ei is een prima product om grapjes mee te maken. Het meest voor de hand liggend is uiteraard dat je denkt met een gekookt ei te maken te hebben wat later een rauw ei blijkt te zijn. Om te weten wat voor kliederboel dat op kan leveren heb je niet veel fantasie nodig.

Ik had laatst ook zoiets, maar dan vanuit een overdreven streven om niets weg te gooien, wat nog gebruikt kan worden of eetbaar is. Het is tegenwoordig immers heel normaal dat je een doggybag meekrijgt na een heerlijke maaltijd in een restaurant. Eeuwig zonde ook om al dat overgebleven lekkers, dat met veel liefde door de kok is klaargemaakt, in de afvalbak te laten verdwijnen. In mijn geval ging het echter niet over een doggybag maar over iets heel kleins.

Ik had op een terras een heerlijke kop koffie besteld waarbij ik een verpakt lekkernijtje kreeg. De serveerster had het naast het schoteltje gelegd om het niet in contact te laten komen met het warme koffiekopje. Omdat ik ook een verrukkelijke punt vlaai had besteld, had ik niet zo’n zin om dat lekkernijtje ook op te peuzelen. En dan ga ik nadenken. Zouden ze alles wat bij een klant is geweest weggooien uit hygiënisch oogpunt, ook al is het verpakt? Zoja, dat is toch zonde?

Toen ik had afgerekend had de serveerster nog geen kans gezien het serviesgoed weg te nemen. Het verpakte lekkernijtje lag er dus nog. Nadat ik mijn jack had dichtgeritst griste ik het weg en stopte het in mijn broekzak.

En dat had ik niet moeten doen. Ik was het helemaal vergeten totdat ik thuis naar mijn huissleutels greep. Op hetzelfde moment dacht ik: Wat voel ik nou? Iets plakkerigs? Eenmaal tevoorschijn gehaald, zag ik in mijn hand een gesmolten chocolaatje, dat door het papiertje heen gesijpeld was en ook een vlek in mijn broek had achtergelaten.

Voor meer verhalen klik hier