JAARLIJKS BLOEMSTUK

 

Een echtpaar, Greet en Karel, kreeg jaarlijks een prachtig bloemstuk met Valentijnsdag. Vele  jaren hebben ze niet geweten of de man een geheime minnares had, of de vrouw een geheime minnaar. Dat heeft nooit tot spanningen in het huwelijk geleid, omdat de twee geheimen elkaar op een vreemde manier in evenwicht hielden.

 

Door de jaren heen kreeg het bloemstuk telkens een ereplaats op een laag bijzettafeltje. Zo kon het echtpaar er een beetje van bovenaf op kijken en het prachtige kleurenpalet beter bewonderen. Het begeleidende kaartje werd er steeds afgeknipt en zorgvuldig bewaard. Er stond uiteraard geen adres op, want het was immers een Valentijns boeket. Maar ze konden niet weten of via de kaartjes de afzender of zendster ooit gevonden zou kunnen worden.

 

Na het op hoge leeftijd overlijden van Karel bleven de bloemstukken komen, waardoor duidelijk werd dat ze voor Greet bedoeld waren. Althans, dat was de conclusie van Greet die daardoor nog nieuwsgieriger werd.

 

Op een gegeven moment zat Greet met een oude vriendin, Martha, aan tafel koffie te drinken en spraken ze over hun echtgenoten. Martha was inmiddels ook weduwe geworden. Na het tweede bakje koffie zei Martha: “Ik moet je nu eindelijk toch eens iets verklappen.” Greet schrok maar luisterde aandachtig. Martha vervolgde: “Toen mijn man ooit een eigen bedrijf had heeft jouw Karel hem uit de financiële nood gehaald, door de hele administratie beter op poten te zetten. Hij heeft dat als vriendendienst gedaan en wilde er helemaal niets voor hebben. Vanaf die tijd heeft hij als dank, telkens met Valentijnsdag, een bloemstuk gestuurd en dat ben ik blijven doen.

 

Na het verklappen door Martha was het een ogenblijk stil, totdat Greet in een schaterlach uitbarstte en zei: “En we hebben allebei al die jaren gedacht dat iemand van ons een stille minnaar had.”

 

Voor meer verhalen klik hier