HOE LANG NOG?

Een van mijn oudere kennissen had een mooie tweedehands auto gezien bij de garage waar hij al lang klant was. Hij had geen probleem met de felrode kleur en vond het eigenlijk wel leuk om in zo’n opvallend karretje rond te rijden. Na een pittige onderhandeling hoefde hij slechts drieduizend euro te betalen bij de inruil van zijn oude auto.

Prima deal, vond hij. Op de dag dat de auto afgeleverd zou worden ging hij ’s morgens al vroeg naar een van de weinige bankkantoren die er nog bestonden. Hij moest even wachten op de baliemedewerkster, die kennelijk met iets anders bezig was. Toen ze vrolijk huppelend kwam aanlopen vroeg hij al ongeduldig naar drieduizend euro. De dame keek hem raar aan en zei: ‘Komt u maar even mee.’ Mijn kennis dacht: ‘Wat nu?’ Hij aarzelde even en liep toen toch achter de dame aan. Zou wel een of ander veiligheidsvoorschrift zijn om de zaak niet in de ontvangstruimte af te mogen handelen.

De dame loodste hem naar een kamer en zei: ‘Neemt u daar maar plaats.’  Daarna draaide ze een computer naar hem toe en ging op gepaste afstand naast hem zitten. Tot zijn verbazing zei ze toen: ‘Ik zal u even leren hoe dat moet.’

Toen begreep hij dat ze hem wegwijs wilde maken met de computer. Hij stond plotseling op en zei: ‘Ik kom niet voor een cursus, ik wil gewoon drieduizend euro van mijn eigen spaargeld.’ Zonder verder iets te zeggen liep hij terug naar de hal. Daar bedacht hij zich plotseling, want hij had dat geld toch echt nodig. Aan een toevallig passerend personeelslid vroeg hij wie de grote baas was en waar die zat. Een beetje verbouwereerd wees de medewerker naar de directiekamer.

Daarna stierde mijn kennis op hoge poten naar de grote baas en hield daar zijn verhaal. Gelukkig had de baas daar oren naar. Binnen een paar minuten had mijn kennis toch zijn geld, maar dacht: ‘Hoe lang nog op deze manier?’

Voor meer verhalen klik hier