BOMEN ALLEMAAL DOOD?

 

Mohammed is een vluchteling uit Somalië. Hij kwam een aantal jaren geleden naar Nederland. Zijn leven in Somalië, zijn vlucht en het aanpassen aan de Nederlandse cultuur zou een boek kunnen opleveren. Ik heb zo’n boek ook al geschreven. Maar of ik het ooit laat uitgeven weet ik nog niet.

 

Een van de eerste schrikreacties van de toen zestienjarige Mohammed was het zien van zoveel blanke mensen. Al die witte gezichten was volkomen nieuw voor hem. Ook het straatbeeld was heel anders dan in het dorp waar hij vandaan kwam. En zoveel winkels had hij nog nooit gezien. Het maakte hem onrustig om door een grote winkel te lopen met zoveel verschillende spullen. Wat hij al snel als nieuwe activiteit wilde leren was, fietsen in het drukke verkeer. Hij had al begrepen dat fietsen in de grote stad heel gevaarlijk kon zijn. In Somalië had hij ook nooit een eigen fiets gehad.

 

Omdat hij tegen de zomer naar Nederland was gekomen en die zomer er toevallig een was met een hittegolf, had hij niet door dat het hier ook heel anders kon zijn. Sowieso was hij gewend dat het verschil tussen de zomer en de winter niet zo groot was. Naast alle schrikreacties van nieuwe dingen raakte hij in de herfst helemaal uit zijn doen. Alle blaadjes van de bomen kregen ineens een andere kleur. En erger nog, ze vielen er op een gegeven moment allemaal af.

 

Inmiddels ging hij om de taal te leren al naar de Internationale Schakelklas, maar daar was hem nog niet alles verteld. Op een dag kwam hij heel verschrikt de klas in met de mededeling dat de bomen in zijn straat allemaal dood gingen. Gelukkig kon de leraar hem er snel van overtuigen dat dit weer in orde zou komen.

 

Voor meer verhalen klik hier